HODOWLA LASU

Podstawowym zadaniem hodowli lasu jest zachowanie i wzbogacanie lasów istniejących (odnawianie) oraz tworzenie nowych (zalesianie), z respektowaniem warunków przyrodniczych i procesów naturalnych. Hodowla lasu obejmuje zbiór i przechowywanie nasion drzew, produkcję sadzonek na szkółkach. W ramach zabiegów hodowlanych zakładane są i pielęgnowane uprawy leśne (nowe pokolenie drzew), a także pielęgnowane w późniejszym okresie drzewostany.

Hodowla lasu korzysta z dorobku nauk przyrodniczych, m.in. klimatologii, gleboznawstwa, botaniki czy fizjologii roślin. W pracach hodowlanych leśnicy dążą do dostosowania składu gatunkowego drew do żyzności siedliska. Dzięki temu las jest bardziej odporny na zagrożenia.

Las, jeśli nie powstał w sposób naturalny, jest sadzony przez leśników. Sadzonki hoduje się w tzw. szkółkach. Uprawy są poddawane zabiegom pielęgnacyjnym i ochronnym. Mają na celu umożliwić optymalne warunki wzrostu dla drzew najbardziej pożądanych w składzie gatunkowym rosnącego drzewostanu. Ostatnim elementem hodowli jest wycinka drzew dojrzałych, tak aby możliwe było odnowienie lasu (także naturalne), w sposób optymalny dla wymagań rosnących gatunków drzew.

Nasze nadleśnictwo bierze udział w programie zwiększania lesistości kraju poprzez pomoc w sporządzaniu planów zalesieniowych dla prywatnych właścicieli gruntów rolnych – z każdym rokiem przybywa zalesianych terenów rolnych.

W Nadleśnictwie Świdnik odnowienia (czyli sadzenie nowego lasu) średnio na całym obszarze obejmują rocznie ok. 89 ha.

Odnowienia możemy podzielić na odnowienia sztuczne, czyli sadzenie sadzonek lub wysiewanie nasion przez człowieka, oraz odnowienia naturalne, czyli zjawisko samoistnego powstania młodego pokolenia drzew pod okapem drzewostanu lub w jego sąsiedztwie. Odnowienia naturalne w lasach zagospodarowanych nie przebiegają zazwyczaj żywiołowo, lecz są kierowane przez człowieka. Prace polegają na spulchnieniu gleby pod okapem drzewostanu w roku, w którym spodziewany jest duży urodzaj nasion, oraz rozluźnieniu drzew, tak by do dna lasu dochodziła odpowiednia ilość światła.

Zalesienia gruntów porolnych prowadzone są zwykle wśród roślin zielnych. Osłaniają one sadzonki oraz nie dopuszczają do zachwaszczenia powierzchni.

Corocznie Nadleśnictwo Świdnik pielęgnuje ponad 300 ha gleby w uprawach leśnych. Polega to na wykaszaniu chwastów wśród drzewek (często z uwagi na bogate siedliska w ciągu roku wykonuje się 2 zabiegi na tych samych powierzchniach). Równocześnie wykonuje się cięcia pielęgnacyjne, które w zależności od wieku drzewostanu mają inny charakter i noszą inną nazwę: czyszczenia wczesne w okresie uprawy do momentu zwarcia, gdzie następuje regulacja składu gatunkowego drzewostanu i usunięcie drzew wadliwych, czyszczenia późne w okresie młodnika po osiągnięciu przez nie zwarcia, które mają charakter selekcji negatywnej. Celem czyszczeń późnych jest rozluźnienie drzew w drzewostanie i usunięcie osobników niepożądanych w drzewostanie (rozpieracze, drzewa wadliwe), w trakcie czyszczeń późnych następuje pierwsze pozyskanie drewna z drzewostanu, trzebieże wczesne w okresie dojrzewania drzewostanu oraz trzebieże późne w okresie dojrzałości drzewostanu.

Czyszczenia wczesne wykonujemy corocznie na obszarze ok. 60 ha, czyszczenia późne – na ok. 90 ha.

Na siedliskach żyznych, zalesionych przed laty głównie sosną, wprowadzamy obecnie pod osłoną istniejącego drzewostanu dąb i buk.