Łowiectwo jest szczególną dziedziną życia społecznego – łączy w sobie harmonijnie element ochrony środowiska przyrodniczego wraz z ochroną zwierząt łownych,  gospodarowanie ich zasobami w zgodzie z zasadami ekologii oraz racjonalnej gospodarki rolnej, leśnej i rybackiej poprzez wykonywanie polowania, jako walor kulturalno-obyczajowy zgodnie z obowiązującymi przepisami prawnymi oraz tradycją i etyką łowiecką.

Do celów łowiectwa należy zaliczyć:

·         ochronę, zachowanie różnorodności i gospodarowanie populacjami zwierząt łownych,

·         ochronę i kształtowanie środowiska przyrodniczego na rzecz poprawy warunków bytowania zwierzyny,

·         uzyskiwanie możliwie wysokiej jakości osobniczej gatunków zwierząt łownych oraz ich liczebności przy zachowaniu równowagi środowiska przyrodniczego,

·         spełnienie potrzeb społecznych w zakresie uprawiania myślistwa, kultywowania tradycji oraz krzewienia etyki i kultury łowieckiej.

Nadleśnictwo Świdnik położone jest w czterech obrębach hodowlanych: Lubelskim, Parczewsko-Łęczyńskim, Puławsko-Lubartowskim oraz Wyżyny Zachodniolubelskiej. W granicach nadleśnictwa jest wydzielonych 28 obwodów łowieckich polnych, dzierżawionych przez 22 koła łowieckie. Na obwodzie nr 168 znajduję się Ośrodek Hodowli Zwierzyny zarządzany przez Polski Związek Łowiecki.

Gospodarowanie populacjami zwierząt łownych koła łowieckie realizują w oparciu o wieloletni łowiecki plan hodowlany opracowany przez dyrektora regionalnej dyrekcji Lasów Państwowych w uzgodnieniu z zarządem okręgowym PZŁ i marszałkiem województwa. Obecnie obowiązuje Wieloletni Łowiecki Plan Hodowlany na lata 2023-2033.

W oparciu o wytyczne WŁPH oraz szacowaną liczebność na 10 marca danego roku  Koła Łowieckie sporządzają  Roczny Plan Łowiecki dla swojego obwodu łowieckiego.

Oprócz pozyskania dzików wynikającego z RPŁ, dzierżawcy i zarządcy obwodów łowieckich zobowiązani są do realizacji odstrzału sanitarnego dzików, który narzucony jest przez powiatowych lekarzy weterynarii. Działanie te ma na celu zapobieganie rozprzestrzenianiu się wirusa ASF.

Od 2025r. zgodnie z zarządzeniem Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych na terenie Nadleśnictw w całej Polsce wdrażany jest pilotażowy program monitoringu szkód wyrządzonych przez łosie, jelenie, daniele i sarny w drzewostanach (metoda bawarska). Metoda bawarska jest to technika szacowania presji zwierzyny płowej na las, została opracowana w Instytucie Badawczym Bawarskiej Administracji Leśnej przez prof. dr Eckarda Kennela i prof. dr Fritza Ziherera. Metoda ta pozwala na dokładną ocenę szkód, wspiera działania hodowlane i gospodarcze oraz obniża koszty ochrony lasu przez ograniczenie wydatków na grodzenie upraw. Obecnie wykorzystywana jest w wielu krajach Europy Środkowej. W Polsce metodę bawarską stosują niektóre parki narodowe.