Rezerwat „Stasin"      

Rok utworzenia: 1981 r.; Zarządzenie Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 03.12.1981 r. (MP  nr 29, poz..271 z 1981 r.)

Powierzchnia: 25,08 ha

Leśnictwo: Stary Gaj

 Celem ochrony w tym rezerwacie jest zachowanie fragmentu lasu liściastego z dużym udziałem brzozy czarnej. Podczas inwentaryzacji w 2011 roku stwierdzono 84 okazy tego gatunku drzewa. W skład drzewostanu ponadto wchodzą: lipa, grab, osika oraz stuletni dąb. W runie występują chronione gatunki roślin: parzydło leśne (Aruncus sylvestris), lilia złotogłów (Lilium martagon), podkolan biały (Platanthera bifolia), gnieźnik leśny (Neottia nidus-avis), wawrzynek wilczełyko (Daphne mezereum), sromotnik bezwstydny (Phallus impuolicus).

Rezerwat „Chmiel"

Rok utworzenia: 1983 r.; Zarządzenie Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 22.04.1983 r. (MP Nr 16, poz.  91 z 1983 r.)

Powierzchnia: 25,77 ha

Leśnictwo:  Chmiel

 Celem ochrony jest zachowanie zespołu grądu z drzewami pomnikowymi oraz kresowego stanowiska buka. W składzie drzewostanu dominuje dąb szypułkowy (Quercus robur) dużym udziałem grabu (Carpinus betulus), nieliczne stanowiska dębu bezszypułkowego (Quercus petrea) oraz buka (Fagus silvatica). Buk w tym rezerwacie ma najdalej na północny wschód wysunięte stanowisko naturalnego występowania. W runie można znaleźć rzadkie gatunki roślin m.in. parzydło leśne (Aruncus sylvestris), lilię złotogłów (Lilium martagon), podkolana białego (Platanthera bifolia) i zielonawego (P. chlorantha), gnieźnika leśnego (Neotia nidus-avis). Różnorodność i bogactwo faunistyczne klasyfikuje ten rezerwat do grupy obejmującej stosunkowo bogate lasy z dużą różnorodnością siedlisk i bogatą fauną. Najcenniejszym i najbardziej różnorodnym elementem fauny są ptaki: sikora modra (Parus caeruleus), sikora bogatka (Parus major), sikora sosnówka (Parus ater), sikora uboga (Parus palustris), muchołówka żałobna (Ficedula hypoleucea), dzięcioł duży (Dendrocopus major), dzięcioł czarny (Dryocopus martius), zięba (Fringilla coelebs), drozd śpiewak (Turdus philomelos), kos (Turdus marula), grzywacz (Columba palumbus), wilga (Oriolus oriolus), grubodziób (Coccothraustes coccothraustes), myszołów (Buteo buteo), pokrzewka czarnołbista (Sylvia atricapilla), piecuszek (Phylloscopus trochilus) i wiele inych.

Rezerwat „Olszanka"

Rok utworzenia: 1983 r.; Zarządzenie Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 22.04.1983 r. (MP Nr 16, poz.  91 z 1983 r.)

Powierzchnia: 8,53 ha

Leśnictwo:  Chmiel

 Ma na celu zachowanie starodrzewu dębowego z domieszką grabu i sosny oraz wieloma chronionymi gatunkami roślin w runie. Liczne okazy dębów osiągnęły rozmiary pomników przyrody. Runo ma charakter grądu typowego (Tilio-Carpinetum typicum). W skład runa wchodzą gatunki roślin: parzydło leśne (Aruncus sylvestris), lilia złotogłów (Lilium martagon), podkolan biały (Platanthera bifolia) i zielonawy (P. chlorantha), gnieźnik leśny (Neotia nidus-avis), wawrzynek wilczełyko (Daphne mezereum). W rezerwacie stwierdzono zespół zwierząt typowy dla wielogatunkowych, różnowiekowych lasów o dużej powierzchni ekotopów i dużej różnorodności faunistycznej.

Rezerwat „Wierzchowiska"

Rok utworzenia: 1983 r.; Zarządzenie Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 22.04.1983 r. (MP Nr 16, poz.  91 z 1983 r.)

Powierzchnia: 25,46 ha

Leśnictwo: Skrzynice

 Celem ochrony jest zachowanie grądu z lokalną przewagą dębu lub lipy oraz licznymi gatunkami rzadkich i chronionych roślin zielnych.W runie występują: parzydło leśne (Aruncus sylvestris), lilia złotogłów (Lilium martagon), podkolan biały (Platanthera bifolia), gnieźnik leśny (Neottia nidus-avis), pierwiosnek lekarski (Primula veris), narecznica szerokolistna (Dryopteris dilatata), miodownik melisowaty (Melittis melissophyllum), rutewka orlikolistna (Thalictrum aquilegiigolium), konwalia majowa (Convallaria majalis), czartawa drobna (Circaea alpina). Do osobliwości rezerwatu można zaliczyć brzozę o wymiarach 250 cm obwodu i wysokości 29m, 3 dęby o wymiarach 310, 485, 400cm obwodu oraz modrzew o wymiarach 237cm obwodu.

„Las Królewski"

Rok utworzenia: 1997 r.; Zarządzenie Ministra Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 25.07.1997 r. (MP Nr 56, poz. 540 z 1997 r.)

Powierzchnia: 49,39 ha

Leśnictwo: Krzczonów

 Ma na celu zachowanie ze względów naukowych, dydaktycznych i krajobrazowych zbiorowisk rzadkich roślin kserotermicznych oraz wielogatunkowych drzewostanów o charakterze naturalnym.Obejmuje on obszar o cechach krajobrazu charakterystycznego dla Wyniosłości Giełczewskiej. Na terenie rezerwatu występuje źródło zwane: „śmierdzącym źródełkiem". Do osobliwości w składzie runa można zaliczyć gatunki roślin: groszek wschodniokarpacki (Lathyrus laevigatus), wawrzynek wilczełyko (Daphne mezereum), cieszynianka wiosenna (Hacquetia epipactis), łuskiewnik różowy (Petasites hybridus), podkolan biały (Platanthera bifolia) i zielonawy (P. chlorantha), gruszyczka mniejsza (Pyrola minor), lilia złotogłów (Lilium martagon), pluskwica europejska (Cimicifuga europaea), pierwiosnek lekarski (Primula veris), narecznica szerokolistna (Dryopteris dilatata), pięciornik biały (Potentilla alba), turzyca niska (Carex humilis), parzydło leśne (Aruncus sylvestris), gnieźnik leśny (Neottia nidus-avis), paprotnik ostry (Polystichum aculeatum). Ciekawostką rezerwatu jest lipa o przedziwnym, wyjątkowym kształcie, która pokryta jest licznymi naroślami i guzami.

Rezerwat „Sosnowiec"      

Rok utworzenia: 2024 r.; Zarządzenie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Lublinie z dnia 04.12.2024 r. (Dz. Urz. Woj. Lub. z 2024 r. poz.5982)

Powierzchnia: wg. aktu utworzenia 70,52 ha

                         Wg. PUL na lata 2021-2030 70,87 ha

Leśnictwo: Milejów

 Celem ochrony w tym rezerwacie jest zachowanie cennych zbiorowisk leśnych i nieleśnych stanowiących miejsca bytowania chrząszczy saproksylicznych należących do rzadkości faunistycznych.

Rezerwat leży na trasie zalewowej rzeki Wieprz. W obrębie rezerwatu koryto rzeki jest nieuregulowane i naturalny charakter. W granicach rezerwatu znajdują się cenne zbiorowiska leśne, takie jak łęgi wierzbowe, jesionowo olszowe, bory mieszane świeże , lasy mieszane świeże i lasy świeże. Znaczne ilości „martwego drewna” tworzą dobre warunki do bytowania i rozwoju chrząszczy saproksylicznych.